Belgijska Biało-Błękitna

Belgijska-Bialo-BlekitnaBelgijska Biało-Błękitna

Pierwsze próby poprawy jakości pogłowia bydła w Belgii miały miejsce w roku 1841. Z inicjatywy rządu sprowadzono z Anglii pierwsze stada bydła rasy shorthorn, nazywane, także zamiennie durham. Rezultaty krzyżowania shorthornów z lokalnym bydłem w Belgii zawiodły oczekiwania większości rzeźników i z tego powodu rasa ta popadła w niełaskę aż do końca XIX wieku. Zwierzęta te były zbyt otłuszczone, produkowały mało mleka. Shorthorny pozostawiły jednak po sobie ślady. Dzisiejsze bydło belgian blue posiada gen dereszowatej maści, który osobnikom homozygotycznym daje białe, a heterozygotycznym niebieskie umaszczenie.
Ważnym wydarzeniem w historii rasy było pozyskanie (1 lutego 1956 roku) do Centrum Inseminacji w Loncin (prowincja Liege) buhaja Gedeon du Vieux–Chateau de Maurenne. Buhaj ten odznaczał się bardzo dobrym umięśnieniem, o wyraźnej hipertrofii mięśni. Jest on nazywany ojcem rasy belgijska biało-błękitna. Użycie na szeroką skalę buhaja Gedeon do inseminacji umożliwiło rozpowszechnienie genu hipertrofii mięśni w dużej części populacji i pojawienie się cechy podwójnego umięśnienia. Nieświadomie zaczęto faworyzować zwierzęta posiadające gen hipertrofii mięśni, w pierwszej kolejności w stosunku do buhajów, następnie także u osobników żeńskich.
Rasa belgijska biało-błękitna charakteryzuje się duża zdolnością przystosowawcza do różnych warunków klimatycznych (stąd też duża rozciągłość geograficzna występowania). Zwierzęta tej rasy wykazują dobre wykorzystanie paszy przy obfitym żywieniu. Odznaczają się łagodnym temperamentem. Ponieważ rasa wywodzi się od bydła o dwukierunkowej użytkowości mleczność matek jest bardzo wysoka, co gwarantuje doskonałe wyniki odchowu cieląt.
Masa ciała buhajów wynosi 1100-1200 kg, przy wysokości w kłębie 150 cm, krów zaś w granicach 700-900 kg i wzroście wynoszącym 138-145 cm. Cechą charakterystyczną budowy ciała jest wybitne umięśnienie z wyraźnie zaznaczoną hipertrofią mięśni. Szczególnie dobrze rozwinięta jest partia karku i grzbietu oraz zadnia część z cechą podwójnej pośladkowości (co ma pewien wpływ na trudność porodów). Przy potężnym umięśnieniu rasa BB cechuje się delikatnym kośćcem i szlachetną głową. Dodatkowym wyróżnikiem jest cienka skóra.
Umaszczenie od białego poprzez błękitne (stąd pochodzenie nazwy rasy) do całkowicie czarnego oraz kombinacje tych barw, bardzo często występuje umaszczenie czarno-białe.
Jest to rasa późno dojrzewająca. Pierwsze wycielenia mają miejsce w 32 miesiącu życia. Masa cieląt przy urodzeniu wynosi: dla buhajków 48 kg a dla cieliczek 44 kg. Konsekwencją tego są trudne porody (dominuje zabieg cesarskiego cięcia).
Wydajność rzeźna buhajków wynosi ponad 67 %, a krów ok. 63 %. Tusze BB w klasyfikacji EUROP uzyskują najwyższe oceny. Mięso odznacza się bardzo małą zawartością tłuszczu, wysoką jakością i dużą przydatnością kulinarną.
Buhaje rasy belgijska biało-błękitna są powszechnie używane do krzyżowania z krowami innych ras mięsnych i mlecznych. Popularność rasy rośnie, ponieważ zwierzęta mieszańcowe uzyskiwane z takich krzyżowań doskonale rosną, osiągają lepszą wydajność rzeźną i lepiej wykorzystują paszę. Tusze takich zwierząt są mniej otłuszczone, przez co chętniej wybierane przez konsumentów. Dla przykładu, w USA, od mieszańców angus/hereford x belgian blue uzyskuje się o 31,2 kg mięsa więcej i o 25,1 kg mniej tłuszczu niż od zwierząt czysto rasowych angus i hereford.

belgijska011

Zmiany ilościowe krów rasy BB

belgijska021

Masy ciała urodzeniowe i standaryzowane na 210 dni z podziałem na płeć BB

belgijska03

Literatura: Rasy bydła mięsnego. Ocena, charakterystyka i przydatność do opasu.

Ocena wartości użytkowej bydła ras mięsnych za lata 2004 – 2013

 

 

Notowania rynkowe

zobacz starsze

Partnerzy